ელექტრული ველი და დაძაბულობა

ნებისმიერი სხეული შეიცავს ნივთიერების ელემენტარული ნაწილაკების უდიდეს რაოდენობას, რომლებსაც გააჩნიათ ელექტრული მუხტი : პროტონებს – დადებითი და ელექტრონებს – უარყოფითი.

ელემენტარული დამუხტული ნაწილაკების ნაწილი შედის ნივთიერების ატომებისა და მოლეკულების შემადგენლობაში, ხოლო დანარჩენი – თავისუფალ მდგომარეობაშია. დამუხტულ სხეულში შეიძლება ჭარბობდეს დადებითი ან უარყოფითი მუხტები, ხოლო ელექტრულად ნეიტრალურ სხეულში დადებითი და უარყოფითი მუხტების რაოდენობა ერთი და იგივეა.

მოძრავი ელემენტარული ნაწილაკები, რომლებსაც ელექტრული მუხტი აქვთ, მჭიდროდაა დაკავშირებული მათ გარშემო არსებულ ელექტრომაგნიტურ ველთან, რომელიც მატერიის ერთ-ერთ სახეს წარმოადგენს. ელექტრომაგნიტური ველი შედგება ორი ურთიერთკავშირში მყოფი შემდგენისაგან : ელექტრული და მაგნიტური ველისგან, რომელთა აღმოჩენა შეიძლება დამუხტულ ელემენტარულ ნაწილაკზე ან სხეულზე ძალის ზემოქმედების შედეგად.

იმის გამო, რომ ელექტრული ველი რაღაც ძალით მოქმედებს მასში შეტანილ ელექტრულად დამუხტულ სხეულზე ან ნაწილაკზე, იგი ამ დროს ასრულებს მუშაობას. შესაბამისად, ელექტრულ ველს აქვს ენერგია, რომელსაც ელექტრული ენერგია ეწოდება.

ელექტრული ველის ნებისმიერი წერტილი ხასიათდება Ԑ – ველის დაძაბულობით.

ელექტრული ველის დაძაბულობა განისაზღვრება იმ F – ძალის შეფარდებით მუხტის სიდიდეზე, რომლითაც ველი მოქმედებს მოცემულ წერტილში არსებულ წერტილოვან Q – მუხტზე  :

Ԑ = F/Q

ელექტრული ველის დაძაბულობის ერთეული – ნ/კ

1 ნ/კ არის დაძაბულობა ველის იმ წერტილში, რომელშიც 1კ მუხტზე მოქმედებს 1ნ ძალა

წერტილოვანი მუხტი ეწოდება დამუხტულ სხეულს, რომლის მუხტიც მისი სიმცირის გამო პრაქტიკულად ვერავითარ გავლენას ვერ ახდენს განსახილველ ველზე.

დავუშვათ Q არის 1 კულონის ტოლი, მაშინ  Ԑ = F. შესაბამისად, ელექტრული ველის დაძაბულობა რიცხობრივად ტოლია ველის ძალისა, რომლითაც ის მოქმედებს ერთეულოვან მუხტზე.

ველის დაძაბულობა ხასიათდება არა მარტო სიდიდით, არამედ მიმართულებითაც, რომელიც ემთხვევა მოცემულ წერტილში არსებულ დადებით მუხტზე ველის ძალის მოქმედების მიმართულებას. აქედან გამომდინარე ველის დაძაბულობა ვექტორული სიდიდეა.